از کشف خودت شروع کن؛
آینده‌ات از همین‌جا آغاز می‌شود.​​​​​​​

اگه بتونی خودت رو بشناسی، دیگه هیچ‌کس نمی‌تونه تو رو متوقف کنه

تصور کن که یه بازی ویدیویی رو شروع کردی و کنترلر دستته. اگر ندونی دکمه‌های مختلف کنترلر چه کاری انجام می‌دن، چطور می‌تونی برنده شی؟ نمی‌دونی دکمه‌ی پرش کجاست، دکمه‌ی حمله چیه. احتمالاً سریع می‌بازی.

حالا، تو اون کاراکتر اصلی این بازی هستی و شناخت خودت، همون دفترچه راهنما و دکمه‌های کنترلر توئه.

خیلی از ماها تمام زندگی‌مون رو صرف این می‌کنیم که بفهمیم بقیه از ما چی می‌خوان یا چطور رفتار کنیم که دیگران ما رو تأیید کنن. در واقع، ما داریم با «کنترلر بقیه» بازی می‌کنیم! اما وقتی واقعاً می‌فهمی کی هستی، دیگه نیازی به تأیید بیرونی نداری.

«خودت» یه پازل نیست، یه اکانت پرمیومه!
بعضی‌ها فکر می‌کنن خودشناسی یه فرآیند پیچیده و فلسفیه که فقط برای آدم بزرگ‌هاست. اما خودشناسی برای ما یعنی:

مود (Mood) خودت رو بشناسی: چه چیزهایی بهت انرژی می‌ده؟ چه فعالیت‌هایی زمان و خستگی رو از یادت می‌بره؟ از چه چیزهایی واقعاً عصبانی یا ناراحت می‌شی؟ بدون آگاهی از این احساسات، مثل یه قایق بدون بادبان توی اقیانوس سرگردونی.
ارزش‌های اصلی‌ات رو کشف کنی: ممکنه برای دوستت پول مهم باشه، اما برای تو آزادی، خلاقیت یا کمک به دیگران. وقتی ارزش‌هات رو بدونی، تصمیم‌های بزرگ زندگی مثل انتخاب رشته، شغل یا حتی دوست، دیگه سخت نیستن، چون می‌دونی چی برات اصالت داره.
به نقاط قوتت اعتماد کنی: هر کسی یه سوپرقدرتی داره. سوپرقدرت تو ممکنه سرعت یادگیری، همدلی، شوخ‌طبعی یا قدرت حل مسئله باشه. وقتی متوجه می‌شی توی چی فوق‌العاده‌ای، دیگه سعی نمی‌کنی توی چیزی که ضعیفی بهتر از همه باشی؛ در عوض، با تمرکز روی نقاط قوتت، یه سطح جدیدی از توانمندی رو ایجاد می‌کنی که کسی نمی‌تونه باهاش رقابت کنه.
متوقف نشو، چون خودت رو داری
وقتی این سه‌تا رو بشناسی، دو اتفاق جادویی می‌افته:

اول اینکه، حرف‌های بقیه دیگه قدرتی ندارن. انتقادها و قضاوت‌های بیرونی فقط برای کسایی کار می‌کنه که از درون خودشون مطمئن نیستن. تو خودت رو می‌شناسی و می‌دونی داری به کجا میری، پس نظر یه ترول اینترنتی یا یه فامیل غرغرو دیگه نمی‌تونه مسیرت رو عوض کنه.

دوم اینکه، انگیزه درونی‌ات روشن می‌شه. وقتی کاری رو انجام می‌دی که با ارزش‌ها و توانایی‌های واقعی‌ات هماهنگه، دیگه نیازی به زور زدن برای انگیزه‌داری نیست. مثل نفس کشیدن، طبیعی و ضروری می‌شه.

پس به جای اینکه منتظر بمونی تا دنیا بهت بگه کی هستی، شروع کن به گشتن توی خودت. وقتی کنترلر بازی دست خودته، دیگه هیچ مانعی نمی‌تونه تو رو متوقف کنه.